Een beroep kunnen doen op mantelzorg is niet vanzelfsprekend. Er is niet altijd een naaste in de omgeving die zorg en ondersteuning kan en wil bieden. Mevrouw Borrius telt dan ook haar zegeningen met een fijne mantelzorger. Zij kwam in 2016 in contact met buurman Anton nadat beiden hun partner hadden verloren. Hiervoor kwamen ze elkaar regelmatig tegen bij de Albert Heijn. Inmiddels is hij haar steun en toeverlaat.
Eerst een kop koffie
Het begon met een gezellig praatje onder het genot van een kop koffie. In de gesprekken bleek al snel herkenning in elkaars situatie; het wegvallen van een partner waar een leven mee gedeeld was. “Het schept een band wanneer je hetzelfde meemaakt”, vertelt mevrouw. Een kop koffie werd na verloop van tijd ook ‘een boodschap halen’ en ‘hulp met een wasje’. Sinds mevrouw Borrius is gevallen gaat ze niet meer zelfstandig naar de supermarkt. “Nu doet Anton al mijn boodschappen. Ik hoef niks meer te zeggen, hij trekt de ijskast open en ziet wat er nodig is.”
Anton komt ’s avonds altijd even terug om samen naar het journaal te kijken. En inmiddels zorgt hij ook dat de was van mevrouw wekelijks schoon en gestreken weer in haar kast ligt.
Samen beslissingen maken
Wanneer je meer zorg gaat dragen voor iemand, ontstaat er intensiever contact. Je maakt vaker samen beslissingen en je leert mensen uit de omgeving kennen. Zoals familie, kennissen, maar ook zorgmedewerkers.
Mevrouw Borrius ontvangt thuiszorg van Woonzorg Flevoland. Ook Anton heeft regelmatig contact met de huishoudelijk ondersteuners en wijkverplegers. ‘‘Ik ben zo brutaal geweest om hem aan te wijzen als mantelzorger, zonder het hem te vragen. Hij heeft geen commentaar gegeven en was er gewoon.”
Steun en toeverlaat
Anton is een grote steun voor mevrouw en niet meer weg te denken uit haar dagelijks leven. Het is vreemd als hij er een dag niet is en er weinig anderen op bezoek komen. “Op de tweede plaats staat het boodschappen doen, ik mis op die momenten vooral zijn aanwezigheid.”
Een mantelzorger is er vaak ook in geval van nood. Mocht mevrouw onverhoopt vallen dan wordt Anton opgeroepen via haar zorgalarmering. Met één druk op de knop weet hij dat er iets aan de hand is. “Als ik ooit van de trap val, dan kan hij mij optillen. Hij heeft gewerkt bij de ambulance, dus is er eentje met kracht.”
Vrijwillig zonder verplichting
Dat Anton mantelzorger is geworden is niet vreemd. Het zorgzame zit in hem. En dat er veel op je af komt en het af en toe ook zwaar kan zijn beaamt hij. “Mijn tip voor anderen: doe het vrijwillig, anders is het lastig vol te houden. Het is belangrijk dat je je niet verplicht voelt”. Bij mevrouw Borrius voelt hij zich op zijn gemak. “Ik kan hier ook even gaan zitten zonder dat wat moet. Even een gezellig praatje, het nieuws en de dag bespreken.”
In de keuken van mevrouw Borrius hangt een tegeltje, overgenomen van haar moeder: tel uw zegeningen één voor één maar vergeet er geen. “Anton en ik kunnen lezen en schrijven met elkaar. Ik heb ontzettend veel geluk met zo’n mantelzorger en tel mijn zegeningen.”
Dag van de Mantelzorg
Jaarlijks is er op 10 november landelijke aandacht voor de belangrijke rol van mantelzorgers. Woonzorg Flevoland onderschrijft het belang van mantelzorg voor cliënten en voor zorgmedewerkers. De inbreng van mantelzorgers kan versterkend werken bij het bieden van zorg door professionals. Mantelzorgers staan dichtbij de cliënt en constateren vaak als eerste veranderingen in de gezondheid- en leefsituatie. Ook kunnen mensen vaak langer zelfstandig thuis blijven wonen wanneer zij aanspraak kunnen doen op zorg en ondersteuning van iemand uit de omgeving.
