Mirjam (39) had gedurende haar jeugd geen fijne thuissituatie. Ondanks deze situatie had zij wel een goede band met haar moeder, die veel voor haar deed. Maar toen haar moeder drie jaar geleden overleed, had Mirjam niemand om op terug te vallen en belandde Mirjam in een depressie. Met hulp van onder andere Ondersteuning Thuis krabbelde ze weer op en nu helpt begeleider Patricia Zijlstra Mirjam met het opdoen en onderhouden van sociale contacten.
Mirjam werkt in de keuken van Triade en neemt deel aan dagbesteding bij activiteitencentrum de Waterspiegel om sociale contacten op te doen. Maar in het weekend voelt zij zich nog eenzaam. Mirjam krijgt van individueel begeleider Patricia tips over hoe ze haar sociale netwerk kan uitbreiden en hoe ze deze contacten het beste onderhoudt. “Doordat ik vroeger zo op mijn moeder leunde, heb ik nooit geleerd om zelfstandig te zijn. Vrienden heb ik nauwelijks: ik heb één vriendin die er voor me is. Ik wil graag sociale contacten opdoen, maar dat vind ik moeilijk.”
“Ik projecteer mijn eenzaamheid op mensen die aardig voor me zijn. Vervolgens ontstaat er wrijving, omdat ik soms meer verwachtingen heb van een contact die niet als vriendschap bedoeld is, zoals bijvoorbeeld met mijn sportlerares. Ik probeer dan wel de juiste afstand te houden en weet dat zij geen vriendin is, maar de behoefte aan een vriendschap met haar blijft rondspoken in mijn hoofd. Eerder, als iemand mij niet terug appte, kon ik me dat persoonlijk aantrekken en werd ik boos. Patricia heeft me geholpen om naar mezelf te kijken: hoe kom ik over? En als het misgaat, hoe komt dat dan? Daarnaast komt Patricia met suggesties voor daginvulling of het aangaan van sociale contacten waar ik zelf niet op zou komen, zoals de dagbesteding bij De Waterspiegel.”
“Ik voel me niet meer zo alleen”
Patricia en Mirjam zien elkaar elke week, en door Patricia’s hulp voelt Mirjam zich minder eenzaam. “We hebben intensief contact en die regelmaat is fijn. Ik ben heel blij dat Patricia er voor me is. Door haar heb ik nieuwe mensen leren kennen en voel ik me niet meer zo alleen. Ze geeft me het gevoel dat ik er niet alleen voor sta en ik kan alles met haar bespreken: niets is gek of raar. Ik laat Patricia daarom als begeleider niet meer gaan, haha. Als ik haar nodig heb, dan is ze er. Na het overlijden van mijn moeder had ik nog weinig zin in het leven. Zonder Patricia’s hulp had ik nog steeds heel weinig zelfvertrouwen gehad en was ik denk ik ingestort. Misschien was ik er dan niet eens meer geweest. Ik heb vertrouwen in mezelf gekregen en weet nu dat ik mag zijn wie ik ben. Dat was zonder Patricia nooit gelukt.”
Begeleider Patricia over Mirjam:
“Ik zie Mirjam groeien door de hulp van Ondersteuning Thuis. Van mijn collega Ellen Elbers, casemanager bij Ondersteuning Thuis, krijgt Mirjam ook hulp bij het leegmaken van haar hoofd door middel van de ‘MatriXmethode’. Een gespreksmethode waarbij je, bij het beantwoorden van vragen, niet opnieuw hoeft te vertellen wat er gebeurd is, maar je een negatieve gebeurtenis voor jezelf een plek geeft. De gebeurtenis is hierdoor niet verdwenen, maar wel minder beladen en dat geeft meer rust in het hoofd. Het heeft een blijvend resultaat door een paar sessies. Dit helpt haar heel goed. Verder accepteert zichzelf meer, blijft dicht bij zichzelf en kan ze zich beter uiten. Ook is ze blijer en vrolijker. En als ze even verdrietig of boos is, kan ze zich sneller herpakken. Dan neemt ze even afstand en zet ze alles op een rijtje. Ze herkent wat ze ‘fout’ doet, maar ze leert zichzelf ook minder snel te verontschuldigen. Dat hoeft namelijk niet voor alles. We zijn als begeleider en cliënt blij met elkaar en dat maakt mijn werk leuk.”
